BYZANTINA ΨΗΦΙΔΩΤΑ

Ψηφιδωτό ή μωσαϊκό ονομάζεται η τέχνη της διακόσμησης επιφανειών με σχέδια ή εικόνες που φιλοτεχνούνται με μικρές πολύχρωμες, συνήθως τετράγωνες, ψηφίδες από φυσικά πετρώματα ή γυαλί, οι οποίες επικολλώνται σε κατάλληλα διαμορφωμένο υπόστρωμα από κονίαμα.

               Το κονίαμα για τα ψηφιδωτά ήταν ένα μίγμα από διάφορα υλικά, όπως: μαρμαρόσκονη, ασβέστη, κεραμίδι τριμμένο,  που δίνει όγκο στο κονίαμα, δένει τα υλικά μεταξύ τους και διευκολύνει την απορρόφηση της υγρασίας.
Ένα μεγάλο κομμάτι αυτού που ονομάζουμε Βυζαντινή Τέχνη καλύπτουν τα ψηφιδωτά. Με την άνοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας από τον 5ο αιώνα, αυτή η μορφή τέχνης απέκτησε νέα χαρακτηριστικά.

Χρησιμοποιούνται γυάλινες ψηφίδες πάνω στις οποίες  άπλωναν κόλλα και  μετά τοποθετούσαν λεπτότατο φύλλο χρυσού ή ασημιού. Αυτό με τη σειρά του το κάλυπταν με λεπτό προστατευτικό στρώμα γυαλιού (εφυάλωση).
Οι ψηφίδες τοποθετούνται με ανόμοια κλίση η μια από την άλλη ώστε να αντανακλούν το φως.
Οι βυζαντινοί τεχνίτες των ψηφιδωτών είναι περιζήτητοι και  ταξιδεύουν διακοσμώντας ναούς σε διάφορες πόλεις.

Η τέχνη του ψηφιδωτού αναπτύχτηκε ιδιαίτερα από τους Βυζαντινούς με μεγάλη ποικιλία στη θεματολογία. Περίφημα είναι τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας, της Μονής Δαφνίου, του Οσίου Λουκά , τα ψηφιδωτά Ραβέννας και πολλά άλλα. Εκτός από τα ψηφιδωτά σε τοίχους κα δάπεδα άρχισαν να φτιάχνουν και φορητές ψηφιδωτές εικόνες.  Αργότερα σπουδαίοι βυζαντινοί τεχνίτες μεταδίδουν και στη Δύση την τεχνική τους.