Βουκελάριος

                                                               Βουκελάριος


                 Βουκελάριος:αυτός που ανήκει στην «Αυτοκρατορική, Επίλεκτον, Ομοτράπεζον, Σύμμικτον και Καβαλλαρική (=Ιπποτική) Τάξη των ΒΟΥΚΕΛΑΡΙΩΝ» που αποτελούσε το πλέον ηρωικό, επίλεκτο και αξιόμαχο ιππικό σώμα της Αυτοκρατορίας, είχε αρχικώς ιδρυθεί το 514 μ.Χ. από τον  πολυνίκη θρυλικό Βελισάριο. Ο στρατηγός είχε την έμπνευση να συνδυάσει τον τρόπο μάχης των Ούννων ιπποτοξοτών με εκείνων των βαριά οπλισμένων Γότθων ιππέων σε ένα Τάγμα άριστα και σκληρά εκπαιδευμένων ιππέων.

          Οι Ιππότες Βουκελάριοι χαρακτηρίζονταν από Εχεμύθεια, Εμπιστοσύνη, Πίστη, Υπακοή, Πειθαρχία, Ζήλο, Θάρρος, Τόλμη, Σύνεση, Ψυχραιμία, Αποφασιστικότητα, Αποτελεσματικότητα, Αυτοπεποίθηση, Ταπεινοφροσύνη, Υπερηφάνεια, Τιμή και, φυσικά, από την ακραία, υπερέχουσα όλων των άλλων σε ποιότητα, πολεμική τους εκπαίδευση.
            Είχαν αναπτύξει δε, τις ικανότητες και δεξιότητές τους σε τέτοιο υψηλό βαθμό, που όταν ερχόταν η στιγμή να ασκήσουν την πολεμική τους αρετή δεν έχαναν ποτέ, όχι με την έννοια ότι ήταν αθάνατοι, αλλά ότι πάντα επέφεραν τη συντριβή στον εχθρό με αποτέλεσμα την ταπείνωσή του. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που, πολλές φορές, οι ηγέτες του εχθρού επέλεγαν την προώθηση του καλύτερου ή και του κυρίου τμήματος της στρατιάς τους ή ακόμη και ολόκληρης αυτής εναντίον μόνο αυτού του ολιγομελούς Τάγματος με σκοπό την πλήρη καταστροφή του.
             Οι Βουκελάριοι μνημονεύονται επίσης και ως μυστικοσύμβουλοι, σωματοφύλακες και ομοτράπεζοι των Συγκλητικών, οι οποίοι έβλεπαν στο πρόσωπό τους τούς αφοσιωμένους πιστούς σωματοφύλακές τους. Στην βυζαντινή εθιμοτυπία για να  τιμηθεί και λαμπρυνθεί κάποιος <<επ’ ευγενεία>>,  δεν αρκούσε η ακριβή του αμφίεση, ούτε καν η απονομή τίτλου με μολυβδόβουλο αλλά έπρεπε να προσκληθεί σε βασιλικό κλητώριο ( επίσημο δείπνο). Τους καλούσαν λοιπόν στο κοινό τραπέζι και συνέτρωγαν τον ίδιο άρτο, ο οποίος ονομαζόταν “Βουκέλα”, από τον οποίο προέρχεται και η ονομασία τους.
              Η Βουκέλα ήταν ένα είδος «Κρικέλλας», δηλ. Μεγάλου Άρτου σχήματος κρίκου γιατί την συνέτρωγαν, ως ομοτράπεζοι των Συγκλητικών, από κοινού με τους τελευταίους, παρακαθήμενοι στην ίδια Στρογγυλή Τράπεζα. Ποιοτικώς ήταν ανώτερος από εκείνον τον οποίον έτρωγε το υπόλοιπο στράτευμα και για την ακρίβεια ήταν το είδος εκείνο το οποίο χρησιμοποιείτο ως «Βούκα» (από την οποία ετυμολογείται η λέξη Βουκέλλα, δηλ. μεγάλη «Βούκα»), που
σημαίνει μπουκιά εμβαπτισμένη στον άκρατο οίνο της Θείας Ευχαριστίας, η οποία τότε ονομαζόταν «Βουκάκρατον». Η Βούκα ήταν επομένως ο Άρτος της Θείας Ευχαριστίας, ο οποίος συμβόλιζε το «Σώμα του Χριστού».
            Αναφέρονται επίσης και ως οι πρόδρομοι των  Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, καθώς και ως εκείνοι οι οποίοι πρώτοι μετέδωσαν τα ιπποτικά ιδεώδη στην Δύση,όταν υπηρέτησαν ως μισθοφόροι τους δυτικούς Ευγενείς και Φεουδάρχες του Μεσαίωνα. Και ήταν αυτά ακριβώς τα ιπποτικά ιδεώδη των Βουκελαρίων τα οποία ενστερνίστηκε 5-6 αιώνες αργότερατο σύνολο ίσως των δυτικών Ιπποτικών Ταγμάτων. Ενίοτε τα μεταγενέστερα δυτικά Ιπποτικά Τάγματα, εκτός από τα ιδεώδη τους, υιοθέτησαν μεταξύ άλλων και την όπλιση, τα σύμβολα, καθώς και τη δομή των Βουκελαρίων.