Η βεβήλωση της Αγιά-Σοφιάς

Η βεβήλωση της Αγιά-Σοφιάς

           Η εκκλησία εξακολουθούσε να είναι ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο. Οι περισσότεροι είχαν στο μυαλό τους την παλιά προφητεία, σύμφωνα με την οποία, όταν ο εχθρός θα πατούσε το πόδι του στη Στήλη του Κωνσταντίνου, άγγελος εκδίκησης θα κατέβαινε με τη ρομφαία του στο χέρι και θα έδιωχνε τους κατακτητές από την Πόλη. Οι τεράστιες μπρούτζινες πόρτες ήταν αμπαρωμένες. Η λειτουργία βρισκόταν σε εξέλιξη, o κόσμος προσευχόταν για ένα θαύμα...
           Με τσεκούρια άρχισαν να χτυπούν την αυτοκρατορική είσοδο που χρησιμοποιούνταν μόνο από τον αυτοκράτορα. Η πόρτα, μετά από λίγο παραβιάστηκε, οι Τούρκοι όρμησαν μέσα  στη μεγάλη εκκλησιά. Η Αγία Σοφία ήταν  η εκκλησία με τους μεγάλους και ιερούς συμβολισμούς, το επιβλητικό κτίσμα που αντανακλούσε και είχε ζήσει τον πνευματικό και λαϊκό βίο της πόλης. Στον αυλόγυρό της και μέσα σε αυτήν, είχαν λάβει χώρα πολλά και σπουδαία γεγονότα. Στέψεις αυτοκρατόρων, αφορισμοί, δοξαστικές λειτουργίες, ολονυχτίες και παρακλήσεις, θρησκευτικές αναταραχές, εισβολή των σταυροφόρων, συλλείτουργο με τους Καθολικούς και τόσα άλλα. Η ιστορία της Αγιά-Σοφιάς είναι  η ίδια η ιστορία του Βυζαντίου και να που τώρα πλησίαζε το τέλος της.
        Οι πιστοί είχαν παγιδευτεί. Οι γέροι και οι ανήμποροι σφάχτηκαν επί τόπου. Οι περισσότεροι παραδόθηκαν <<σαν τα πρόβατα>>. Κι άρχισαν πάλι να σχηματίζονται ουρές και αλυσίδες από σκλάβους, με τους στρατιώτες να μαλώνουν για τους πιο ικανούς και όμορφους σκλάβους. Οι γυναίκες δέθηκαν με τα πέπλα τους και για τους άνδρες χρησιμοποιήθηκαν σκοινιά.
         << Οι ατέλειωτες ουρές αιχμαλώτων ήταν σαν κοπάδια προβάτων ή βοδιών που έβγαιναν από το ιερό και από το ναό και αποτελούσαν  ένα πρωτόγνωρο θέαμα>>.(Δούκας)
         Μετά, άρχισε και η λεηλασία και  το πλιάτσικο. Ο ναός μετατράπηκε σε κτίσμα <<ερειπωμένο και γυμνό>>. Ιερά αντικείμενα, εικόνες, διακοσμητικά και λειτουργικά αντικείμενα κλάπηκαν και λεηλατήθηκαν <<σε μια στιγμή τα πολύτιμα και ιερά αντικείμενα που διατηρούνταν ασφαλή στο ιερό, τα χρυσά και ασημένια σκεύη και άλλα τιμαλφή>>. (Δούκας)
            Η τραγική στιγμή της ιστορίας, η βεβήλωση της Αγιά- Σοφιάς γέννησε ένα πλήθος από θρύλους.  Ο πιο γνωστος θρύλος , που στηρίζεται στην Πίστη για τη δύναμη του Θεού και  στην άρνηση της παραδοχής της μεγάλης βεβήλωσης, λέει ότι μια ομάδα ιερέων, τη στιγμή που οι Τούρκοι έμπαιναν στο ναό, πήραν τα πιο ιερά σκεύη ,μπήκαν στο ιερό και ένα  πέρασμα άνοιξε για να τους δεχτεί και έκλεισε πάλι πίσω τους. Εκεί παραμένουν  χωρίς κανείς να τους έχει δει ποτέ, μέχρι τη στιγμή που στη μεγάλη εκκλησιά θα ακουστούν και πάλι ψαλμωδίες και θα τελεστεί λειτουργία Ορθόδοξη…