Οι μεγάλες τουρκικές επιθέσεις και η ηρωική άμυνα

 

 

 

 

Κυριακή 6 Μάιου
                 Ο Μωάμεθ βλέπει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για μια γενικευμένη επίθεση. Τα κανόνια βάλλουν ολημερίς. Όταν πέφτει η νύχτα, οι αμυνόμενοι προσπαθούν να κλείσουν τα νέα ρήγματα, όμως αυτό είναι δύσκολο καθώς συνεχίζονται και τη νύχτα οι βολές. Στο Κεράτιο γίνονται κινήσεις- περισσότερο εκφοβιστικές- των Τούρκων. Δεν τολμούν επίθεση από τη θάλασσα,  γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στις ναυτικές τους ικανότητες.

Δευτέρα 7 Μαΐου -- τέσσερις ώρες μετά το ηλιοβασίλεμα...
           Χιλιάδες Τούρκοι, ανάμεσα τους και τα επίλεκτα τμήματα των Γενίτσαρων, με πολιορκητικές μηχανές, σκάλες και γάντζους, περνούν την τάφρο και τρέχουν στο άνοιγμα στο Μεσοτείχιο. Η αριθμητική τους υπεροχή δεν τους δίνει πλεονέκτημα στο μικρό χώρο, ποδοπατιούνται και σφαγιάζονται από τους αμυνόμενους. Γίνονται άγριες, ομηρικές  μάχες σώμα  με σώμα. Ένας Έλληνας, ο Ργκαβής, κόβει στα δυο έναν Οθωμανό αξιωματικό, τον Αμίρ Μπέη, πριν κυκλωθεί από τους Τούρκους και πέσει νεκρός από τα αμέτρητα χτυπήματα..
        Οι εχθροί υποχωρούν και η επιθέση αποκρούεται.  Αμέσως ξεκινούν οι εργασίες για το κλείσιμο του χάσματος και οι Οθωμανοί εξαπολύουν μια δεύτερη επιδρομή αντιπερισπασμού, προσπαθώντας να βάλουν φωτιά στην πύλη του παλατιού των Βλαχερνών. Η επίθεση αποκρούεται και πάλι. Οι υπερασπιστές εξουθενωμένοι, επιδιορθώνουν τα ρήγματα. Το τείχος κρατούσε αλλά μετά βίας…

Τρίτη 8 Μαΐου
            Συγκαλείται συμβούλιο των Βενετών που αποφασίζει το ξεφόρτωμα του πολεμικού εξοπλισμού που κρατούσαν στα πλοία, την μετακίνηση των πλοίων σε ένα μικρό αγκυροβόλιο και την χρησιμοποίηση των ναυτών στη φρουρά των τειχών. Η απόφαση προκαλεί οργισμένες αντιδράσεις, με τους  ναύτες να φοβούνται ότι με αυτόν τον τρόπο θα παγιδευτούν στην πολιορκημένη Κωνσταντινούπολη. Η απόφαση θα αργήσει να εφαρμοστεί, τελικά στις 13 Μαΐου τετρακόσιοι ναύτες μετακινούνται στη φύλαξη των τειχών.
             Ο χρόνος περνά βασανιστικά και δοκιμάζει τις αντοχές όλων. Οι χρονικογράφοι της Άλωσης στις αναφορές τους επαναλαμβάνουν έναν συνεχή κύκλο βομβαρδισμών, επιθέσεων και επισκευών. Η έννοια του χρόνου σε αυτό τον πόλεμο χαρακωμάτων, αρχίζει να χάνεται...

Σάββατο 12 Μαΐου 1453
           Στο σημείο που ενώνονταν με ακατάλληλο τρόπο το μονό τείχος με τα Θεοδοσιανά τείχη, οι κανονιές είχαν επιφέρει μεγάλο ρήγμα. Ο σουλτάνος διατάζει νέα μεγάλη νυχτερινή επίθεση. Είναι τέτοια η ορμή τους  που απωθούν τους υπερασπιστές και αρχίζουν να σκαρφαλώνουν στις γκρεμισμένες πέτρες. Πανικός απλώνεται στα δρομάκια, γύρω από το παλάτι των Βλαχερνών και πολλοί << πίστεψαν ότι εκείνη τη νύχτα η Πόλη θα χανόταν>> (Μπάρμπορο).
          Ο Κωνσταντίνος   βρισκόταν σε ένα ακόμα δραματικό πολεμικό συμβούλιο, όταν έφτασε η είδηση ότι << οι Τούρκοι ανέβαιναν ήδη στα τείχη και κατατρόπωναν τους ανθρώπους της πόλης>> (Νέστωρ Ισκαντέρ). Καλπάζει γρήγορα με τη συνοδεία της φρουράς του, για να εμψυχώσει τους πολιορκημένους. Από κοινού μαζί με τον Ιουστινιάνη,  κατορθώνουν να παγιδεύσουν τους Οθωμανούς και να τους απωθήσουν πέρα από το άνοιγμα. Η Πόλη επέζησε, αλλά κάθε επίθεση λιγόστευε τις πιθανότητες της τελικής επιβίωσης.

 

Δευτέρα 14 Μαΐου –ώρα 9 το πρωί
              Ο Μωάμεθ πληροφορείται τον αφοπλισμό των ιταλικών καραβιών και μεταφέρει όλα του τα κανόνια από το λόφο του Γαλατά στα χερσαία τείχη. Όλη η δύναμη πυρός συγκεντρώνεται στην πύλη του Αγίου Ρωμανού. <<Μέρα και νύχτα τα κανόνια δε σταμάτησαν να σφυροκοπούν τα άμοιρα τείχη, γκρεμίζοντας μεγάλο μέρος τους, ενώ εμείς στην πόλη ασχολούμασταν συνεχώς με τις επισκευές με βαρέλια, με θάμνους και χώμα και ό,τι άλλο χρειαζόταν>> (Μπαρμπορο). Η πύλη στελεχώνεται και με ναύτες από τα βενετικά πλοία, οι οποίοι είναι εξοπλισμένοι με κανόνια, βαλλίστρες.

Τετάρτη 16 Μαιόυ
          Τμήμα του Οθωμανικού στόλου κατεβαίνει από το Διπλοκιόνιον, όπου είναι αγκυροβολημένος και προσεγγίζει την αλυσίδα. Τα χριστιανικά πλοία καταδιώκουν τα τουρκικά και αυτά επιστρέφουν στη βάση τους.